Ήταν αναπόφευκτο πώς θα θρηνούσαμε θύματα. Ο Παύλος Φύσσας είναι το πρώτο αλλά όχι το τελευταίο θύμα. Μέλος του αντιφασιστικού κινήματος δολοφονήθηκε από αγέλη φασιστών και αυτό θα συνέβαινε κάποια στιγμή, γιατί ο φασισμός, δεν είναι ανατροπή, είναι καλογυαλισμένο γρανάζι στο μηχανισμό υποταγής. Δεν είναι αντίσταση, είναι τυφλή βία για να μην υπάρξει καμιά αντίσταση και κυρίως σε συγκεκριμένη κατεύθυνση. Για να είμαστε ειλικρινείς αυτή την ώρα, δεν μπορούμε να μιλάμε για ελπίδα, μπορούμε να μιλάμε μόνο για αυτοάμυνα, για τη σωστή αυτοάμυνα. Δεν είναι δυνατόν εδώ, που έχουμε φτάσει να μεταβληθούν καταστάσεις, ώστε να ελπίσουμε κάτι άλλο. Τα πράγματα είναι άγρια! Το γνωρίζαμε πολύ καλά και μας το επιβεβαίωσαν ξανά. Δυστυχώς όταν χύνεται αίμα, δεν χύνεται δίκαια. Διότι το πάθος ειδικά των κοινωνικών «αναμορφωτών» είναι το πιο τυφλό και το πιο φανατισμένο. Νηφάλιες φωνές χρειαζόμαστε κι όχι έναν γενικευμένο εμφύλιο πάνω σε ακραία διαφορετικές εκτιμήσεις για τις αιτίες που μας αφήνουνε μισούς μέσα στην γενικευμένη κρίση. Η πραγματογνωμοσύνη και η ενδελεχής εξακρίβωση και τιμωρία οφείλουν –και μόνον αυτές μπορούν- να σαρώσουν τόσο τις εμμονές του εργαλειακού ορθολογισμού των ηθικολόγων, όσο και την υπερπολιτικοποιημένη υστερία των νεκρόφιλων της ιδιοτέλειας. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα είναι πολιτικό έγκλημα. Η βία και ο φόβος, που θέλουν να καλλιεργήσουν στο λαό, είναι το μόνο τους όπλο… Οι μαχαιριές στην καρδιά του είναι και μαχαιριές στην καρδιά της Δημοκρατίας. Ο Παύλος Φύσσας είναι ακόμα ένα θύμα στην αλυσίδα των αθώων θυμάτων της νεοφιλελεύθερης και φιλομνημονιακής κυβέρνησης… Της φασίζουσας κυβέρνησης και κάθε φασίστα, που τον αφήνει ανενόχλητο να δρα δολοφονικά. Οι φασίστες δολοφονούν, το κράτος παρακολουθεί και καταδικάζει φραστικά. Πλέον, δολοφονούν μπροστά στα μάτια μας, απροκάλυπτα και όσο θα τους αφήνουμε χώρο, τόσο τα φίδια θα σέρνονται και θα συμπληρώνουν την δουλειά των καπιταλιστών. Δεν υπάρχει χρόνος για δάκρυα, όσο το αίμα του νεκρού παραμένει νωπό. Δεν υπάρχει χρόνος για δάκρυα, όσο η φασιστική απειλή παραμένει στους δρόμους. Δεν υπάρχει χρόνος για δάκρυα όσο η κυβέρνηση των δολοφόνων παραμένει στη θέση της. Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι ταυτόσημος με τον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό. Ας θυμούνται οι υποστηρικτές τους, πώς ο φασισμός έρχεται πρώτα για τους άλλους και μετά για όλους.
TO ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου ΔΠΠΝΤ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου